این روزها سخن از قرار داد استراتژیک نود ونه ساله بین کشور افغانستان وآمریکا است. قرار دادی که درباره آن تحلیل های گوناگون از طرف موافقان ومخالفان آن، مطرح می شود وهر طرفی برای خود دلایلی دارند. لکن نکته قابل توجه وسئوال اصلی اینجاست که آمریکایی ها برای چه به افغانستان آمده اند؟ وبرای چه می خواهند این قرار داد را امضا کنند؟ اگر به رسانه های آمریکایی نگاه کنیم، می گویند: آمریکا برای نجات مردم افغانستان از شرّ تروریست ها به این کشور آمده اند. ولی آگاهان خوب می دانند که آمریکا خود گروه های تروریستی را بوجود آورد، آموزش داد وتا می توانست آنها را مسلح وتامین کرد وامروز به عنوان دایه مهربانتر از مادر می خواهد با تروریست ها مبارزه کند وبه همین بهانه درصدد است پیمان ننگین امنیتی نود ساله را با دولت ضعیف افغانستان امضا کند.

ولی آمریکا باید بداند که ملت غیور ومسلمان افغانستان زیر بار این پیمان شوم نخواهند رفت و نیروهای آمریکایی را ذلیل تر از روسها از این خاک مقدس بیرون خواهند نمود.     

 انشاءا...

بعد از گذشت قریب به یکسال از بیداری کشورهای اسلامی، مردم مسلمان، یکی پس از دیگری، میوه شیرین انقلاب خود را می چینند. چند ماه پیش مردم مسلمان تونس، هفته های گذشته مردم مغرب، واین روزها مردم غیور وشجاع مصر، میوه رسیده انقلاب را با پیروزی اسلام گراها چیدند.

در این بین استعمار گران مانده اند که چه کنند؟!! به هر طرف که دست دراز می کنند، بعد از چندی دستشان با به میدان آمدن مردم قطع می شود.

اگر مردم کشورهای اسلامی می خواهند ثمره میوه انقلاب وخون شهدا را هدر ندهند باید به چند نکته توجه کنند:

1-  تمام فعالیت های خود را با رهبران راستین دینی، مذهبی هماهنگ کنند.

2- وحدت و یکپارچگی خود را حفظ نمایند.

3- مواظب مصادره انقلاب نورسیده توسط مهره های داخلی استعمار گران باشند.

امید آن که مردم مستضعف جهان روزی از دست رهبران خود فروخته ونوکران استعمار، خلاصی پیدا کرده وخود سرنوشت ممالک خود را تعیین کنند.