پیامبران الهی برای هدایت وراهنمایی بشر به پیامبری برگزیده می شوند ودراین راه تمام سعی وتلاششان اینستکه دست مردم را گرفته به نور وروشنایی رهنمونشان کنند. در بین تمام ادیان، هرقوم وملّتی که پیامبری برای آنها برگزیده شده است، به پیامبر خود وفرزندان اواحترام خاص قائل اند و درتجلیل از پیامبرو فرزندانش هیچ کوتاهی نمی کنند.
در دین اسلام هم که پیامبرش، آخرین پیامبر، و دینش هم آخرین دین الهی وآسمانی است، پیروان این دین الهی به پیامبرشان تا پای جان عشق می ورزند وازهمین جاست که به یادگاران آن حضرت هم علاقه نشان می دهند.
لکن پیامبر اسلام غیر ازفاطمه زهرا«س» یادگار دیگری از خود به جای نگذاشته است، امّت اسلام، به این یادگارپیامبرنهایت علاقه وعشق را ابرازمی کنند واین عشق ورزی را به صورتهای گوناگون، ازجمله عزاداری درسا لروز وفات وشهادت آن حضرت وشادی وبر پایی جشن در سالروز تولد وازدواج آن بانوی بزرگ اسلام نشان می دهند.
حال سخن اینستکه همین یادگار پیامبراسلام می تواند مایه وحدت ورحمت بین مسلمانان با مذاهب ودیدگاهای مختلف باشد، گرچه در اینکه فاطمه زهرا بعد ازپدر بزرگوارشان با فاصله بسیار کم ازدنیا رفته است وهیچ شبهه واشکالی هم نیست که آن حضرت از دست عده ای از صحابه پدر بزرگوارش، ناراحت وناراضی بوده است، اتفاق نظر است. لکن این مساله نباید باعث اختلاف ودو دستگی بین امّت اسلامی وسوء استفاده کفار، مستکبران و بد خواهان شود، اگر قرار است واقعیتهای زندگی زهرای مرضیه بررسی شود واینکه چگونه آن بانوی نمونه به شهادت رسیده اند؟ می توان این کار رابا کنار هم نشستن علما وروشنفکران دینی، مذهبی از فرقه های مختلف، در جهان اسلام انجام داد وبه نتیجه هم رسید، بدون اینکه به اختلافات دامن زده شود وشکاف وتفرقه بین امّت اسلام بیشتر از پیش شود.
به امید آنروز که اگر اختلافی است، که هست!! با آرامش تمام از طریق گفتگوی اندیشمندان وعلما دینی مورد بررسی قرار گیرد.
